Frans van Aalen en Karel van Ispelen (Neptunus) in het zonnetje gezet

De naam van Fans van Aalen is onlosmakelijk verbonden aan het honkbal in Nederland. Frans is al een leven lang actief in het honkbal. Eerst als speler, later als coach en vervolgens 40 tot 50 jaar als bestuurder van de succesvolle honkbal- en softbalvereniging Neptunus. 

Onder zijn ‘bewind’ behaalde Neptunus een lange reeks van nationale en Europese titels. De eerste landstitel werd in 1981 gewonnen. Daarna volgde nog 18 landstitels, waarmee Neptunus de meest succesvolle vereniging in de historie van het honkbal is. Ook Europees is Neptunus sinds 1990 zeer succesvol. De vereniging won vijftien keer een Europa Cup en wist ook zeven keer beslag te leggen op de Europese Supercup. Daarmee is de vereniging een uithangbord voor het Nederlands honkbal. 

In de rol van bestuurder is Frans al die jaren een vaste deelnemer aan bondsbijeenkomsten zoals de Bondsraad en de Honkbal Hoofdklasse-bijeenkomsten. Frans is betrokken bij het landelijke beleid en denkt altijd goed onderbouwd met een kritische blik mee met de ontwikkeling van de honkbalsport. 

Frans is naast zijn ‘werk’ voor de vereniging van maart 1983 tot maart 1985 vicevoorzitter van het bondsbestuur geweest, met in zijn portefeuille; competitiestructuur, sponsoring bijzondere evenementen en nationale teams. Van oktober 1989 tot november 1992 was hij bondsbestuurslid technische zaken honkbal, belast met sporttechnisch beleid, samenstelling organisatie rondom nationale teams en talentontwikkeling. In deze laatstgenoemde periode was hij ook de General Manager van het Nederlands honkbalteam. Van 1989 tot 1992 was Frans lid van de technische commissie van de Europese Honkbal bond (CEBA) en in de jaren 90 ook penningmeester van de Wereldbond (IBAF). 

De KNBSB benoemde Frans van Aalen al in 2003 tot lid van verdienste.

Van Ispelen bewondert zijn erepenning, die hij net uit handen van Mark Herbol (midden) heeft ontvangen. Foto: Robert Bos)

Erepenning

Ook van Ispelen is al decennia lang verbonden aan Neptunus en werd voor zijn inzet beloond met een erepenning van de KNBSB. In een artikel hieronder wordt uitgebreid ingegaan op wat van Ispelen voor de Rotterdamse club heeft betekend.

Meer dan vijftig jaar was hij het gezicht van Sportclub Neptunus. De 82-jarige Karel van Ispelen bekleedde verschillende (bestuurs)functies bij de roemruchte honk- en softbalvereniging. Nu is het volgens hem tijd om het stokje over te dragen aan een nieuwe generatie en geniet hij van zijn welverdiende ‘pensioen’. “Een florerende vereniging, daar kan ik van genieten.”   

Van Ispelen moet flink in zijn geheugen graven als hem wordt gevraagd in welke rollen hij betrokken is geweest. In de voorbereiding op het interview komt hij erachter, nadat hij door zijn fotoalbums en krantenknipsels heeft gesnuffeld, dat hij al voor zijn huwelijk in 1964 lid was van de jeugdcommissie honkbal bij, toen nog de R.V. & A.V  Neptunus, een omnivereniging  bestaande uit een voetbal- en honkbalafdeling. In de jaren die volgen was hij voorzitter (meerdere keren, ook van het overkoepelende sportclubbestuur) en secretaris met het accent op de jeugdafdeling en breedtesport. Ook begeleidde hij meer dan twintig jaar jonge, talentvolle honkballers en was hij voorzitter van de bouwcommissie bij de bouw van het honkbalstadion dat in 1999 werd gerealiseerd. 

Een flinke waslijst aan vrijwilligerswerk dus. Tijdrovende klussen vaak ook, maar hij deed het altijd met veel plezier en kijkt met een voldaan gevoel terug op die periode. “Het is een uitlaatklep voor mij geweest,” zegt van Ispelen. “Ik heb mijn hele leven in de scheepsvaart gewerkt. Een hectische baan waarbij ik veel moest reizen. Een beetje afleiding kon ik juist goed gebruiken. Als ik dan op de vereniging kwam, voelde het alsof ik in een andere wereld was. Je kwam met nieuwe mensen in contact, maakte vriendschappen voor het leven. Vrienden met wie je dezelfde passie deelde, in dit geval de liefde voor sport en in het bijzonder honkbal. Dat smeedt een bijzondere band.”  

Florerende vereniging   

Van Ispelen haalde bij Neptunus de meeste voldoening uit het werken met de jeugd. Hij werkte daarom altijd met veel plezier samen met Rotterdam Sportsupport. Van Ispelen was namens de club  de drijvende kracht achter de Schoolsportvereniging en Challenge010, projecten om kinderen uit het basis- en middelbaaronderwijs in beweging te krijgen en te houden. “Ik vind het belangrijk dat alle kinderen met veel plezier kunnen sporten en daarom heb ik altijd met alle liefde meegewerkt aan de Schoolsportvereniging en Challenge010. Sport en bewegen is goed voor de kinderen en uiteindelijk ook voor de vereniging. Een florerende vereniging, daar kan ik van genieten. Dat er vriendschappen ontstaan en sociale cohesie is. Dáár doe ik het voor.”   
 
Welke tip zou hij willen meegeven aan de generatie vrijwilligers die nu aan de deur klopt? “In de eerste plaats zou ik willen benadrukken dat het ontzettend leerzaam is om vrijwilligerswerk te doen. Ik heb bijvoorbeeld leren spreken in het openbaar, hoe je een groep mensen aanstuurt en hoe je moet strijden voor je doelen. Maar ik heb ook geleerd om zelfstandig zaken te organiseren, zoiets noemen ze tegenwoordig managen. Denk aan vervoer, administratie of kleding voor de jeugd. Dat heeft mij geholpen in mijn persoonlijke ontwikkeling.” 

‘Het kán echt’   

Dat mensen het tegenwoordig druk hebben is voor mij geen reden om geen vrijwilligerswerk te doen,” vervolgt Van Ispelen. “Ik zeg altijd: als je wil, kun je altijd tijd vrijmaken. Het heeft ook met bepaalde keuzes en prioriteiten te maken, al begrijp ik best dat mensen tegenwoordig veel meer keuze hebben in hun vrijetijdsbesteding. Maar ik heb ook altijd een drukke baan en gezinsleven gehad en mij is het ook gelukt om het vrijwilligerswerk te blijven volhouden. Het kán echt.” 

In zijn laatste jaren was Van Ispelen secretaris bij Sportclub Neptunus. Nu draagt hij het stokje over aan Wouter Lensselink. “Het is heel goed dat er verjonging komt in het bestuur. Ik wilde een aantal jaren geleden al stoppen, maar toen kwam mijn vrouw plotseling te overlijden. Een beetje afleiding kon ik toen juist wel gebruiken. In de tussentijd heb ik zijdelings gezocht naar een jonge opvolger, want ik merkte ook dat ik moeite heb om alle digitale ontwikkeling bij te houden. Gelukkig hebben we een nieuwe secretaris gevonden in de persoon van Wouter. Ik heb alle vertrouwen in hem en de nieuwe generatie.”