5 oktober 2022
‘Scheidsen is mijn grote liefde’
De anekdotes vliegen je om de oren in een gesprek met Harm de Fonkert. Dat kan ook niet anders met veertig jaar ervaring in het scheidsrechtersvak. Volgende maand wordt hij 74 jaar. Daarmee is De Fonkert de oudste actieve bondsscheidsrechter, met meer dan 1.000 wedstrijden op zijn palmares. Maar aan stoppen denkt hij nog niet: “Ik doe het omdat ik er plezier in heb. Het geeft me een heleboel energie. En ik heb twee jaar geleden nog nieuwe plaatschoenen (schoenen met stalen neus, red.) gekocht, dus ik ga nog even door.”
Zelf heeft hij 25 jaar honkbal en softbal gespeeld, op hoog niveau. Toen de oproep van de KNBSB kwam dat elk team uit de hoofdklasse en eerste klasse een scheidsrechter moest leveren, heeft hij zich opgegeven. Waar hij eerst ook op de honkbalvelden te zien was, scheidst hij nu al vele jaren enkel nog de softbal dames. Over de reden bestaat geen twijfel: “Softbal is sneller, leuker. Het enthousiasme van de jeugd en de dames is aanstekelijk, ze doen niet zo moeilijk.”
 |
 |
‘Ik ga in gesprek, maar waarschuw maar één keer’
In zijn lange carrière heeft hij één keer iemand weggestuurd: een coach en een keer een speelster een ‘time-out’ gegeven die ‘eikel’ tegen hem zei. “Gewoon in gesprek gaan, dat werkt het beste. Er gebeurt altijd wel wat, maar het heeft niet altijd nut om iemand uit het veld te sturen. Het moet wel leuk blijven.” Lachend vervolgt hij: “Zo was er eens een speelster, een oud-international overigens, die vanuit het outfield wel kon zien dat ik foute calls maakte. Ze bleef maar doorgaan. Toen ben ik naast haar gaan staan. De bal werd gepitcht en ik zei tegen haar: ‘Roep maar, was het slag of wijd?’. Ze had het natuurlijk helemaal niet kunnen zien. Ga maar weer daar staan zei ze, ‘ik houd mijn mond’. Of mensen die van de tribune gaan roepen, het beter weten. Die nodig ik altijd uit om dan zelf scheidsrechter te worden. Dan zijn ze gelijk stil.”
“Maar, ik waarschuw wel maar één keer. Bijvoorbeeld met illegal pitching. Als de pitcher dat toch blijft doen en er staat uiteindelijk iemand op het derde honk… dan geef ik de call en mag die dus naar huis.” Zijn eigen fouten erkent hij tegelijkertijd ook. “Een keer gooide iemand zo een mooie bal, recht over de spijker (perfect over de plaat, red.). Ik vergat gewoon te callen. De slagvrouw draait zich om, ‘en?’. Het enige dat ik kon zeggen, was: wat een mooie bal hè? Als je eerlijk bent wanneer je even niet helemaal scherp bent, dan is dat geen probleem. En je krijgt ook meer respect als je dat aangeeft. Ik geef ook wel eens tips. Zo zat een catcher steeds scheef achter de plaat. Dan wijs ik haar erop dat ze haar pitcher hindert, omdat ze niet op de juiste plek zit.”
Fysiek zwaarder
En zijn inzet voor de softbalsport stopt niet bij het voor de bond actief zijn. De Fonkert enthousiast: “Ik ben al jarenlang scheidsrechter bij de school softbalkampioenschappen in Hilversum. En bij Roef! help ik elk jaar bij het bootcamp van de jeugd van 8 tot 16 jaar. Breng ze zo mede de regels van het softbal bij, om ze verder te brengen in het spelletje. Dat is toch leuk? Bezig kunnen zijn met het spel dat je zelf jarenlang met groot plezier hebt gespeeld.”
Hij merkt het wel dat het wat zwaarder wordt, zeker met twee nieuwe heupen. “Ja, het is fysiek zwaar, maar dat houdt me niet tegen. Een maand na de operatie stond ik alweer op het veld. Alleen niet meer op kunstgras, dan sta ik ‘vast’. Ik heb ook wel eens met een gebroken been op het eerste honk gestaan. Ze kwamen een scheids te kort, dus toen ben ik maar van de tribune gekomen. Trouwens, ik ben ook nog bijna doodgegaan op het veld. Was aan het scheidsen bij de Storks. Na 1,5 inning kon ik het spel opeens niet meer volgen, voelde een 'knak' ik mijn rug. Bleek ik uiteindelijk een aneurysma van 9 cm te hebben. Dat was wel kantje boord. Toen ben ik een half jaar uit de roulatie geweest.”
Grote liefde
Scheidsen is zijn grote liefde. “Mijn vrouw staat op twee”. Op de achtergrond beaamt zijn vrouw elk woord. Maar… ze zijn altijd samen, want waar Harm is, is zijn vrouw. Bij elke wedstrijd waar hij scheidsrechter is, is zij erbij. En dat mag ook gezegd. “En als ik een verre wedstrijd heb, dan maken we er een uitstapje van. Nachtje in een hotel. Zo zie je nog eens wat van Nederland.” Internationale ambities heeft hij nooit gehad: “Ik vermaak me prima op de Nederlandse velden.” En wij bij de KNBSB hopen dat hij dat nog lange tijd doet.
Wil jij ook scheidsrechter worden? Volg dan de opleiding!